درسال 1923هشت ثروتمند در دنیا با هم دیگر ملاقات کردند.برآورد می شد که مجموع ثروتشان از ثروت ایالات متحده آمریکا در آن زمان بیشتر باشد.این مردان ثروتمند مطمئنا می دانستند چگونه زندگی کنندو چگونه ثروت جمع کنند.اجازه دهید بررسی کنیم که 25 سال بعد چه اتفاقی افتاده است.

1-چارلز شواب رئیس بزرگترین شرکت فولاد برای پنج سال با سرمایه ی قرضی زندگی کرد و در حالی که ورشکست شده بود،ازدنیا رفت

2-هاواردهابسون،رئیس بزرگترین شرکت گاز در حالی که بیمار روانی شده بود،مرد

3-آرتورکاتون یکی از بزرگترین تجار،با درماندگی مرد

4-ریچارد ویتنی رئیس بورس نیویورک به زندان فرستاده شد.

5-آلبرت فال یک عضو کابینه ی رئیس جمهور از زندان بخشیده شد وبه خانه رفت و در آرامش مرد

6-جسی لیورمور بزرگترین سهامدار وال استریت(بورس)اقدام به خود کشی کرد.

7-ایوار کروگر رئیس بزرگترین کالای انحصاری دنیا اقدام به خودکشی کرد.

8-لئون فریزر،رئیس بانک بین المللی مسکن اقدام به خودکشی کرد.

چیزی که همه ی آن ها فراموش کردند چگونگی ایجاد یک زندگی بود.داستان هایی شبیه به این موارد وجود دارد و به خوانندگان احساس اشتباهی را می دهد که پول ریشه ی همه شیطنت هاست.این برداشت درست نیست.پول،غذا برای گرسنگی،داروبرای بیماران،لباس برای نیازمندان فراهم می آورد.پول تنها یک وسیله ی مبادله است.

ما به دونوع آموزش نیاز داریم.یکی به ما یاد می دهد که چگونه زنده باشیم و یکی دیگر که به ما یاد می دهد چگونه زندگی کنیم

افرادی وجود دارند که چنان در زندگی حرفه ای شان فرو رفته اند که خانواده،مسئولیت اجتماعی و سلامتی شان را فراموش کرده اند.اگر از آن ها بپرسید،چرا این قدر خودشان را گرفتار کرده اند پاسخ خواهند داد که آن ها فقط برای خانواده شان چنین کار می کنند.

وقتی ما خانه را ترک می کنیم بچه ها در خواب هستند.وقتی ما به خانه برمی گردیم آن ها بازهم در خواب هستند.بیست سال بعد ما به خانه برمی گردیم همه ی آن ها رفته اند.ما خانواده ای نداریم آن ها را ازدست داده ایم و این امر تاسف آور است.